Nedavno je sudu u Bolcanu podneta žalba koja se još uvek proverava. Slučaj se odnosi na “elitnog doseljenika”, tj.mladog fudbalera koji je iz Afrike došao u Italiju pre mnogo godina putem procedure spajanja sa porodicom. Danas živi u Italiji i ima redovnu dozvolu za boravak iz porodičnih motiva, ali je hteo da se upiše u italijansku fudbalsku federaciju kao igrač diletant koji kao posledica toga ne sklapa ugovor i ne prima platu.
Zahtev za upis je međutim odbijen i zasniva se na novoj verziji člana 27 Jedinstvenog teksta o doseljeništvu koju je doneo Zakon Bossi-Fini. Prema novoj verziji člana (ulazak državljana profesionalaca koji dolaze iz zemalja koje nisu deo EU) je predviđeno odrediti maksimalne kvote za ulazak sportista koji pripadaju ovoj kategoriji, ali se ova norma ne odnosi na ulaske iz inostranstva i fudbalere profesionalace.
Dakle, motiv iz kojeg je sportska federacija odbila njegov zahtev nema nikakve veze sa realnim uslovima maloletnika koje je (uz pomoć roditelja) podneo žalbu sudu Bolcana.
Pre svega ovaj momak je početnik, ne potpisuje radni ugovor, niti bi tako nešto mogao da učini jer nema dovoljno godina. Pored toga se zaboravlja da se ne radi o državljaninu koji još uvek boravi u inostranstvu i koji traži ovlašćenje za ulazak u Italiju kako bi vršio sportsku aktivnost kao profesionalac nego je obrnuto: radi se o državljaninu koji redovno boravi i koji ima dozvolu za boravak koja mu faktički daje pravo da vrši bilo koju aktivnost kao i bilo koji drugi državljanin Italije, zato što član 3 stav 2 Jedinstvenog teksta stabiliše da stranac koji redovno boravi na teritoriji Italije uživa ista prava u civilnoj materiji kao i bilo koji državljanin Italije.
Norma je dakle vrlo jasna sa ove tačke gledišta: ovaj momak ima pravo da studira i, ako bi imao dovoljno godina da sklopi radni ugovor bilo koje vrste, mogao bi to i da učini (čak i posao sportiste) zato što na osnovu dozvole za boravak može da vrši bilo koju radnu aktivnost (čak i samostalnu). Ne zna se zašto ovaj momak ne bi mogao da vrši sportsku aktivnost kao početnik koji nije plaćen pod istim uslovima koji teoretski važe za njegove vršnjake Italijane.
Ispravno je dakle što su njegovi roditelji podneli žalbu sudu Bolcana podvlačeći pre svega kršenje člana 43 Jedinstvenog teksta o doseljeništvu koji zabranjuje diskriminaciju stranaca zasnovanu na kriterijumima kao što su rasa, boja kože, poreklo, nacionalna ili etnička i veraka pripadnost.
Vidite dakle kako i u najobičnijim situacijama postoji uvek želja tretirati na drugačiji način osobe koje pošteno žive u našoj zemlji i kojima bi prema zakonu trebala da budu prepoznata ista prava.
Nastavićemo naravno da pratimo ovaj slučaj i nadamo se da će i udruženja koja se bave zaštitom doseljenika izvednovati okolnosti kako bi pomogla ovoj osobi i naravno iznoseći očiglednu i evidentnu diskriminaciju koja je napravljena u ovom, ali na žalost i u mnogim drugim slučajevima.