Ka hyre ne fuqi ne France ligji i ri mbi emigracionin qe rregullon ne menyre shume te ngurte hyrjet ne territorin francez, redukton ne menyre te rende mundesine e marrjes se kartes se residences duke futur te ashtuquajturen kontrate te integrimit. Shton nga 12 ne 32 dite denimin ne pritje te debimit nga vendi, duke futur skedimin nepermjet shenjave te gishtave e te dhenave biometrike per te gjithe ata qe bejne kerkese per vize e lejeqendrimi.
“Krahe pune”, per tregun e ndermarrjeve, por te padukshem nga kendveshtrimi i te drejtave.
Ne Pariz, nga 12 deri 16 nentor do te mbahet nje forumi social evropian. Mes shume takimeve te propozuara eshte edhe tema e emigracionit.
Per kete argument kemi intervistuar Claire Rodier e Gisti (shoqata e juristeve franceze)
P: Ligji francez mbi emigracionin te kujton ne shume aspekte ligjin Bossi-Fini, nje prej ligjeve me te keqia evropiane lidhur me mohimin e te drejtave te qytetareve emigrante. Cilat jane pikat me kritike te ligjit?
P: Jane shume, por nje nga aspektet me kritike per ne eshte kufizimi i te drejtave te qytetareve te huaj qe ndodhen ne kushte te rregullta per nje periudhe te gjate ne France. Duke filluar nga viti 1984 Parlamenti ka aplikuar parimin e kartes se residences. Kjo karte ishte perceptuar per te siguruar integrimin e tyre. Sot, per here te pare, me ligjin e ri ky parim permbyset, e nuk do te jepet karta e residences prej 10 vjetesh por do te kerkohet nje kusht integrimi ne menyre qe kjo te jepet. Ky invertim ka nje kuptim shume simbolik: tani eshte e nevojshme qe te jepen “prova” per te patur te drejten per te jetuar ne France. Ata te huaj qe kete e kane demostruar ne njemije menyra, duke punuar, duke paguar taksat e duke kontribuar ne pasurimin e Frances.
Gjithashtu ky kusht integrimi do te vihet edhe per te gjithe ata qe do te bejne rinovimin e kartes se residences. Eshte me te vertete si shpata e Demokleut mbi koken e emigranteve. Kerkesa per “kushtin e integrimit” do te çoj ne rrezikun e humbjes se te drejtes se qendrimit. E kjo do te godasi me shume te rinjte qe arrijne ne baze te bashkimeve familjare. Deri me sot, kur keta te rinj hynin ne France, kishin te drejte menjehere te nje karte prej 10 vjetesh. Sot mund te pajisen me nje karte vetem prej nje viti, qe mund ta transformojne ne nje karte prej 10 vjetesh vetem me kushtin e integrimit.
Pra, kjo eshte pika kryesore: ne emer te integrimit duket qe qeveria eshte duke disintegruar shoqerine e emigranteve ne France.
Me tej ka edhe shume dispozita te tjera shqetesuese, siç eshte kohezgjatja e denimit administratiuv para debimit (ekujvalent me QQP): ky denim kalon nga 10 ne 32 dite. Ka edhe shume kontrolle akoma edhe me te rrepta per vizat, deklaraten e mikpritjes (ospitalitetit). Do te skedohen te gjithe personat qe propozojne te mikpresin te huaj me vize turistike, te cilave ju shtohen skedimet e shenjave te gishtave e te dhenave biometrike te te gjithe atyre qe bejne kerkese per vize e per lejeqendrimi.
Pra theksot aspekti i nje shoqerie policeske, qe do te godasi kryesisht te huajt por edhe francezet. E gjithe shoqeria franceze kercenohet nga ky ligj. Eshte nje ligj policor, kontrolli, dyshimesh e disintegrimi.
Ky ligj shoqerohet nga nje tjeter (qe do te adoptohet pas nje muaji) mbi azilin qe proçedon pak a shume ne te njejten menyre. Kontrollohen e skedohen kerkuesit e azilit per t’i debuar me lehtesisht, per te refuzuar me lehte kerkesen e per te debuar pjesen me te madhe te tyre nga Franca.
P: Kemi nje ashpersim edhe persa i perket debimeve
P: Po, ne fakt kemi te bejme me nje lloj mashtrimi, pasi nje prej aspekteve te ligjit eshte prezantuar si nje pike pozitive (e Sarkozy eshte mburrur shume) per faktin qe ka anulluar denimin e dyfishte, d.m.th nje denim qe konsiston ne denimin plus debimin e te huajit. Eshte e vertete qe ekzistojne kater kategori te huajsh, qe sot mund te debohen me shume veshtiresi, por jane kategori anesore, pasi kemi te bejme me persona qe jane resident ne France prej me shume se sa 20 vjetesh. Pra ky ndryshim nuk ka te bej fare me nje numer te madh te popullsise emigrante. Por nga ana tjeter jane shume kategori qe i nenshtrohen ketij denimi te dyfishte, e me ligjin e ri per bashkim parashikohet karta e nje viti, e jane duke u krijuar kategori te reja personash te cilat mund te debohen. Ligji Sarkozy prodhon kategori personash subjekte te aplikimit te denimit te dyfishte, pra kemi te bejme me nje pershpejtim te proçedurave te largimit.
P: Lidhur me QQP sa jane ne territorin Francez?
P: Jane shume. Po te mbledhim qendrat e denimit te perdorura para debimit nga territori, jane me shume se sa njeqind. Ka nga ato qe jane shume te organizuara e nga to qe ndodhen ne lokalet e policise ne qytete e vogla e nga ato qe quhen zona pritjeje, pra vende ku emigrantet mbahen te mbyllur kur arrijne ne kufirin francez. Ajo me kryesorja eshte ne aeroportin Roissy-Charles De Gaulle, me nje kapacitet pritjeje prej 300/400 personash, shpesh te mbipopulluara. Gjithesesi ka edhe te tjera ne qytetet kryesore te Frances. Gjtihesej behet fjale per 200/250 qendra denimi, por kjo nuk do te thote qe ekzistone ne te vertete kaq shume. Le te themi qe ekzistojne gati 50 QQP permanente per te huajt. Edhe pse ligji frances sot rrit kohen e qendrimit, eshte nje nga ligjet me kohe me te shkurter qendrimi. Nder te tjera duhet theksuar qe ne France ekziston nje numer i madh te denuarish te huaj (ne disa burgje perbejne 3/4) te cilet ndodhen per qendrim te parregullt apo per denime qe kane te bejne me krime te lehta.
P: Cili eshte reagimi i qytatareve emigrante ne France lidhur me aprovimin e ketj ligji te ri?
P: Mobilizimi eshte shume i dobet. Ligji sapo eshte aprovuar por eshte ne diskutim prej me shume se sa 8 muajsh. Fatkeqesisht, kete vit nuk kemi gjetur levizje te rendesishme te sans-papier qe ishin para pese vjeteve. Eshte e veshtire qe te analizohet perse levizja eshte me e dobet. Besoj qe kjo qeveri eshte duke goditur shume sektore te shoqerise, keshtu qe kemi te bejme me nje lloj lodhjeje, pasi qeveria Raffarin ka goditur mbrotjen sociale, te papunet, nderprerjet e spektakleve, pra eshte bere nje numer i madh reformash keshtu qe çeshtja e emigranteve eshte lene pas dore. Kete gje e kemi konstatuar edhe persa i perket te drejtes se azilit: nuk ekziston nje mobilizim i madh, stampa eshte duke e ndjekur pak kete çeshtje….
Si GISTI se bashku me shoqata te tjera kemi hedhur nje tekst qe titullohet “manifesti i krimineleve te shoqerise”: behet fjale per nje peticion ne te cilin nenshkruesit vertetojne qe jane te perndjekur per faktin qe kane ndihmuar te huajt ne situte te parregullt, siç parashikohet nga ligji Sarkozy. Pranojne qe te jene kriminele e deklarojne qe deshirojne te vazhdojne qe fajesohen pasi duan te çojne perpara kete akt solidariteti qe konsiston ne ndihmen qe i jepet sans-papier.
Kemi mbledhur 15.000 firma e kemi organizuar disa takime me keta kriminele te shoqerise qe eshte firmosur edhe nga disa personazhe te njohura. Shpresojme qe kjo levizje te vazhdoj edhe me aprovimin e ligjit e me dhenien e dispozitave qe shkelin te drejtat e njeriut. Kjo nuk aspak e pamundur pasi shume franceze jane te deshperuar karshi rregjimit autoritar qe eshte instauruar, sidomos lidhur me ato aspekte qe kane te bejne me te drejtat e lirite e njeriut.
P: Kemi pare qe sot disa familje te qytetareve emigrante kane zene nje kishe ne Marsiglia….
P: Po, kjo ndodh periodikisht. Thashe qe nuk ka nje mbeshtetje te madhe karshi sans-papiers, por ne te vertete ne vitin 1997 ka pasur levizje te vazhdueshme, te shperndara ne territorin francez, te mobilizimeve te komuniteteve te vogla lokale. Gjithesesi, manifestimet simbolike, kur dikush duhet te debohet, vazhdojne gjithmone dhe i shohim çdo dite: kjo gje na jep shprese.