Ovo je spis kojim je Ministarstvo unutrašnjih poslova promenilo ono što je bilo iznešeno u prethodnom spisu, objavljenom 19.juna 2003.god., koji je nalagao da kako bi se u registar stanovnika upisalo i maloletno dete stranaca koji redovno borave službenik u kancelariji – kada dobije dokumente o rođenju deteta – umesto da ga automatski upiše traži prvo od roditelja da ga unesu u svoju boravišnu dozvolu.
Drugačije rečeno, stari ministarski spis je iznosio da se deca stranih državljana rođena u Italiji ne mogu – kao što je inače predviđeno za sve ostale državljane – momentalno upisati u registar stanovnika, što je automatski znači dobiti i potvrdu o rođenju koja je, na primer, neophodna radi vađenja zdravstvene knjižice nego je pre upisa, a kasnije i izdavanja bilo koje potvrde, neophodno uneti maloletno dete u boravišnu dozvolu roditelja.
To znači dug period čekanja između rođenja i mogućnosti upisa u registar stanovnika zato što se – pored vremena čekanja koje svi poznajemo radi izdavanja/obnove boravišne dozvole i unošenja novorođenčadi u registre – normalno traži da i maloletnik, sin/ćerka, budu unešeni u pasoš roditelja tako da se dugom vremenu čekanja u kvesturama dodaje i dugo vreme čekanja u konzulatima.
Ovaj stari spis je komplikovao život deci stranih državljana koja su rođena u Italiji zato što je podrazumevao neprirodan i dug period između rođenja i momenta kada će maloletnik moći da uživa osnovna prava zahvaljujući činjenici što ima potvrdu o rođenju koja je od osnovne važnosti.
Neke kvesture međutim nastavljaju da traže potvrdu o rođenju ne priznajući činjenicu da se deca ne mogu upisati u registar stanovnika što je dovelo do ozbiljne diskusije i opravdanog nezadovoljstva u kancelariji za upis stanovnika koja kaže da je obmanuta ovakvim ponašanjem i diskriminacijom između novoriđenčadi stranaca i Italijana.
Mišljenje državnog Saveta
Državni Savet je, kada je saznao za ovaj problem, potvrdio da nije neophodno uneti dete prvo u dozvolu jednog od roditelja kako bi se zatim moglo upisati u registar stanovnika.
Drugačije rečeno, Savet je precizirao da je upis u registar stanovnika akt koji proizilazi direktno iz činjenice što se dete rodilo u Italiji, što između ostalog jasno zaključuje i Član 7 stav 1 Pravilnika o registru stanovnika, tj.Zakon br.223/1989. Dovoljno je dakle upisati novorođeno dete u registar stanovnika, uzeti izjavu stranca koji već redovno boravi u toj opštini i zabeležiti adresu.
Roditelj podnosi izjavu o “uobičajenom mestu stanovanja” deteta, što je uslov za automatski upis u registar stanovnika, iako tek rođeno dete naravno nema druge dokumente tako da se potvrda o rođenju mora izvaditi jer predstavlja osnovni dokument neophodan za vađenje svih ostalih dokumenata.
Savet ministara je dakle konačno zaključio da uprava mora da promeni svoj stav, a spis br.32 objavljen 12.jula 2004.god. je konačno “smirio” i službenike u kancelariji koji više ne prave probleme sa izdavanjem potvrda o rođenju.