Duhet thene qe nga eksperienca e deritanishme, ne kete moment rezulton qe numri i punedhenesve e i punetoreve qe nuk prezantohen ne thirrjen qe behet prane prefektures eshte zero. Normalisht, te gjithe prezantohen, si rrjedhim sasia e arkivimeve te thjeshta te kerkesave eshte e paperfillshme. Por çfare ndodh para e pas thirrjes?
Ne nje shenim te Ministrise se Brendshme ne fillimet e rregolarizimit, preçizohet qe ne rastin kur kerkesa do te konsiderohej e pa pranueshme, punetorit te interesuar do t’i komunikohej nje ftese per te lene territorin italian brenda 15 diteve. Por duket qe ne praktike kjo proçedure te mos jete keshtu.
Nga nje koleg i Milanos na sinjalizohet qe nje i asistuari i tij, pas thirrjes qe i eshte bere ne prefekture, sapo eshte paraqitur eshte thirrur e shoqeruar direkt ne qendren e qendrimit te perkohshem ne via Corelli ne Milano. Avokati i tij referon qe “nuk i eshte notifikuar nje refuzim i rregullt i lejeqendrimit e si rrjedhim nje urdher per largim, por thjesht nje dekret espulsioni “normal”, ne te cilin nuk eshte shkruar aspak motivi per te cilin eshte bere refuzimi i rregolarizimit.
Pra, espulsioni nuk i referohet aspak refuzimit te kerkeses per rregolarizim, por thjesht motivon kushtin e qendrimit jo te rregullt ne territorin italian. I interesuari, ne thelb, nuk eshte ne gjendje qe te kuptoj per cilen arsye kerkesa e tij per rregolarizim nuk eshte pranuar. E jo vetem kaq. Kjo do te thote qe te injorohet komplet ajo qe eshte shkruar ne ligjin e aprovuar nga qeveria (ligji n.222 del 2002), qe kthen ne ligj projektligjin mbi rregolarizimin.
Ligji parashikon qe provedimentet e espulsionit, edhe pse jane nxjerre ne te kaluaren, nuk mund te ushtrohen e mbeten pezull deri sa te konkludohet proçedura e rregolarizimit. Kolegu i Milanos, gjithashtu na ben te qarte qe mbatja mbyllur ne qendren e qendrimit te perkohshem ne via Corelli ne Milano, eshte konvaliduar edhe nga gjykatesi kompetent. Nuk kane sherbyer aspak vrojtimet e ilegjitimitetit te hapur te nje personi qe ka kaluar nga situata e rregolarizimit ne espulsionin e menjehershem pa e ditur perse.
Sipas gjykatesit, mundesia e debimit direkt te te interesuarit, pa nje provediment te motivuar, eshte shkruar ne normativen e rregolarizimit. Ne te vertete, norma parashikon ate qe thame me siper, d.m.th. qe ne refuzimin qe ben prefektura duhet te shkruhet motivi per te cilin refuzohet kerkesa, e vetem me pas eshte e mundur qe te jepet nje vendim per ekzekutimin e ish espulsionit apo te espulsionit te ri. Situata qe na prezantohet, e cila ka ndodhur edhe ne qytete te tjera, perkthehet ne pamundesine e nje tutele efektive. Jeta e 700 mije veteve, ne fakt, varet ne fije te perit.
Duhet te kujtohet qe apeli kunder espulsionit nuk ka efekte pezulluese (e kjo eshte nje nga dhuratat e ligjit Bossi Fini). Edhe pse nje person ka te gjitha arsyet e mundshme qe t’i njihet kjo e drejte, kjo ndodh kur eshte shume vone e kur espulsioni eshte ekzekutuar. Ne realitet, nuk ka asnje garanci per ata qe kane marre nje espulsion ne te kaluaren, ky te ekzekutohet ne momentin ne te cilin refuzohet kerkesa per regolarizim. Edhe ne kete rast nuk ekziston nje menyre e qarte gjyqsore per te nderhyre, edhe sepse eshte evidente qe edhe berja e nje rikorsi ne Tar nuk sherben per asgje duke pare afat e shpejte te debimit e afatet e gjata te pergjigjes se gjykates.
Gjithashtu nuk eshte parashikuar shprehimisht nje apel kunder refuzimit te rregolarizimit karshi gjykatesi kompetent per te vendosur mbi legjitimintetin e provedimentit te espulsionit. Ashtu sikurse nuk eshte parashikuar kunder provedimentit qe ben ekzekutimin e espulsioneve te vjetra ne vijim te mos pranimit te kerkeses per rregolarizim.
Situata te kesaj natyre rrezikojne qe te behen gjithnje e me te shumta sa me shume shkohet perpara me praktikat e rregolarizimit, e rrezikojne qe te mbeten te panjohura per faktin qe emigranti hyn nga nje porte e e del nga nje tejer pa e ditur asnje qe mund te shoqerohet direkt ne kufi. Natyrisht qe nuk do te jete punedhenesi i tij i cili do te bertasi per kete skandal. Kjo situate mund te verifikohet edhe gjate nje kontrolli normal qe mund te mos kene te bej aspak me thirrjen ne prefekture.
Nje rast ne te cilin kam asituar personalisht para pak ditesh, ka te bej me nje zoteri i cili ishte ne pritje te rregolarizimit. Punonte prane nje ndermarrje prej muajsh me te ardhura te mira, duke bere shume ore jashte orarit e nuk kishte kryer kurre asnje krim. Ky person eshte ndaluar nderkohe qe bente pazarin ne nje qender komerciale, ndoshta vetem per faktin qe kishte lekuren e zeze. Nuk sherbeu per asgje fakti qe tregoi riçevuten e rregolarizimit, nuk kishte me vete as pashaporten e asnje dokument tjeter e kjo ishte e mjaftueshme per ta mbyllur menjehere ne qendren e qendrimit te perkohshem ne te cilen e mbajten per disa dite. Edhe pse gjykatesi nuk kishte konvaliduar provedimentin e mbylljes, kuestura e Modenes (vendi ku ndodhet qendra e qendrimit te perkohshem) ka notifikuar nje urdher, duke e ftuar qe te lere territorin kombetar brenda 5 diteve. Ne qofte se kjo gje nuk ndodh kuestura parashikon arrestimin e tij pa patur parasysh faktin qe espulsioni i vjeter qe kishte goditur kete person nuk mund te ekzekutohet me (e ne fakt efeketet e tij mbeten nderpriten) deri sa nuk do te perfeksionohet kerkesa per rregolarizim. Tani ky zoteri, ditet e ardheshme rrezikon qe te arrestohet ne flagrance edhe pse nuk ka bere asgje e duke patur nje te drejte te njohur nga ligji per perfeksionimin e sanatorias.