Ishte 17 janar i vitit 2000 kur Fabrizio Gatti, gazetar i Corriere della Sera, u shtirr si emigrant pa dokumenta per te bere te mundur qe te futej ne qendren e denimit ne Via Corelli ne Milano. E vetmja menyre per te pare dhe per te treguar burgimin e emigranteve ne pritje te espulsionit.
Pas tre vitesh proçes, Fabrizio eshte denuar me 20 dite burgim “per deklarate fallso te gjeneralitetit”. Nje denim me i madh ne krahasim me ate te kerkuar nga Gjykatesi i Gjykates se Lodit, i cili kerkoi vetem nje gjobe prej 200 eurosh.
Gazetari ndalohet nga policia e eshte çuar ne Kuesturen e Lodit ku eshte rrahur, i bene nje kontroll anal e ku ka qene i detyruar – nen kercenime qe te firmoste nje dokument ku nuk kerkonte mbrotjen e nje avokati. Me tej eshte transferuar ne QQP ne via Correli.
Identitetin e tij te vertete Fabrizio e tregoi vetem pas 24 oresh te qendrimit ne qender, kohe e mjaftueshme per te treguar te gjithe te verteten mbi kushtet ne brendesi te kesaj strukture e cila u mbyll provizorisht per “ristrukturim”.
Vetem pas pak ditesh, gjithnje ne Milano, me 29 janar 2000 mijera persona morren pjese n korteun e promovuar nga qendra sociale Leoncavallo e nga shoqata Ya Basta, duke arritur ne QQP per te kerkuar mbylljen e saj.
Ne intervisten e disponueshme vetem ne audio – Fabrizio thote qe eshte i çuditur per denimin pasi eshte nje sinjal i keq per lirine e shtypit dhe te informacionit, siç demostron klima aktuale lidhur me luften ne Irak. Gjithshtu eshte i hidheruar pasi, ne kater vjet nuk eshte thirrur kurre per te deshmuar mbi ate qe ka pare e qe ka denoncuar menjehere. Shpullat ne kuesture, kercenimet, poshterimet.
E vetmja gje qe ka ngjare eshte qe personi qe ka denocuar situaten – me te cilen me mijera qytetare pa dokumenta duhet te perballen çdo dite, eshte denuar.